اثر

پنجشنبه

T. H

دريچه ای ديگر بسته شد!

به مناسبت درگذشت تراب حق شناس

نجمه موسوی

تراب رفت و ما تنهاتر از پيش شديم. تراب رفت و با خود فصلي از كتاب نانوشته ي تاريخ قرن بيستم ايران ناتمام بسته شد.

تراب رفت و دنيا كوچك تر شد چرا كه مردان و زنان بزرگ هستند كه چشم اندازي از جهاني فراختر را فراسوي منظر جوان ترها مي گشايند و راه نشانشان مي دهند.

با رفتن تراب يكي ديگر از آناني كه عدالت اجتماعي را راه نماي زندگي خود كرده بودند ما را ترك كرد و اميد رسيدن به دنيايي بهتر و عادلانه تر را در دل هامان دورتر.

تراب اگرچه سالها در بستر بيماري بود اما از همان تخت بيمارستان نيز مسايل را دنبال مي كرد. اگرچه حس دست ها و پاهايش را از دست داده بود اما هنوز دلش در آتش عشق مردمي مي سوخت كه از آنها دور افتاده بود. تراب فرزند خلف اين مردم بود. چرا كه تا آخرين نفس و عليرغم دوري و سختي هاي غربت دل از آنان نكنده بود. او هم چنان كه در زندگي اش نيز نشان داده بود نه فقط دل براي مردم تحت ستم ايران مي سوزاند بلكه از مشاهده ي هرگونه ظلم و نابرابري در هر كجاي دنيا زجر مي كشيد. در اين ميان البته مبارزه ي مردم فلسطين و ظلمي كه سالها و سالهاست بر اين ملت مي رود نيز براي او جايگاه ويژه اي داشت.

تراب عاشقي بود كه نامهرباني و دوري از معشوق او را دلزده و دلسرد نكرد. ساعتها و ساعتها با نفسي كه به سختي بيرون مي آمد خاطراتش را با ياري دوستان بر صفحه حك مي كرد و خسته از رنج اين بيماري كه همواره اميد داشت به او فرصت کافی بدهد تا خاطراتش را به پايان برد سر بر بالش مي گذاشت تا زير ماسكي كه به كمك آن نفس مي كشيد کمی استراحت كند.

تراب هرگز ملاقات كنندگانش را با شكايت از بيماري خسته و رنجيده نكرد بلكه هميشه چون شمعي سوزناك در ميان آنان شعله كشيد و از روشنايي كلامش دل ملاقات كنندگان و دوستاني كه گاهاً از راههاي دور براي ديدن اين عزيز آمده بودند را گرم و روشن مي ساخت.

تراب بعد از سالها زندگي مخفي و نيمه مخفي در بستر بيماري رابطه اي از جنس ديگر با اطرافيان خود برقرار کرد و دوستان بسياري از انديشه ي والا و هوش سرشار اين عزيز بهره مند شدند.

تراب دریچه ای روشن و پرامید بود به سوی دنیایی آرمانی و عاری از بیعدالتی.

يادش گرامي باد و خاطرش همواره در يادهاي ما زنده!

حق انتشار محفوظ و متعلق به سایت اثر است

0 comments

0 Comments: