اثر

پنجشنبه

Leili Novi

با رضا جعفری بعد از شازده کوچولو

گفت‌وگو با لیلی نوُوی هنرمند تئاتر مقیم المان

محسن عظیمی

-از چه زمانی کارهای هنری‌تان را آغاز کردید و چگونه شد به هنر علاقه‌مند شدید؟

من از سال 2008 بعد از این‌که چهار سال ر آلمان درس بازیگزی خواندم در رشته‌ی بازیگری یا همان هنرپیشگی شروع به کار کردم. نمی‌دانم دقیقاً چظور شد که به هنر علاقه‌مند شدم؛ فقط می‌دانم که از سیزده‌، چهارده‌سالگی می‌خواستم رشته‌ی هنرپیشگی بخوانم.

-شما زاده کجا هستید و آیا پدر و مادرتان هم کار هنری می‌کردند؟ اولین تجربه تان در زمینه تاتر چه کاری بود؟

در مشهد به‌دنیا آمدم و خانواده‌ هیچ‌کس در زمینه‌ی بازیگری فعالیت نمی‌کرد. اولین تجربه‌ام از مدرسه آغاز شد.

-تا چه زمانی در مشهد زندگی می کردید و چه شد که به آلمان رفتید؟ چه سالهایی در مشهد بودید و آیا از تئاتر ایران اطلاعی داشتید و همکاری می‌کردید با گروه های تئاتری؟

در سن پانزده سالگی به آلمان آمدم. متاًسفانه از تئاتر ایران هیچ اطلاعی ندارم. با هیچ گروه تئاتر ایرانی هم کار نکردم. چون تا قبل از آمدنم به آلمان هیچ ارتباطی با گروه‌های تئاتری ایرانی نداشتم.

-درباره آخرین کارتان بگویید؛ توضیحاتی درخصوص آخرین تئاتری که روی صحنه دارید؟

آخرین کاری که من روی صحنه دارم؛ همان‌طور که می‌دانید «تاریخ مجهول آمریکا» به کارگردانی آقای جعفری هست که من دراماتورژ کار هستم. خب این در حقیقت یک فیلم بود. ما آن را برای تئارت تنظیم کردیم. تغیراتی‌ هم مسلما باید می‌دادیم، چون در فیلم فلشبک خیلی‌ راحت صورت می‌گیرد اما روی صحنه باید همیشه حواسمان باشد که تماشاگر به این راحتی‌ نمی‌تواند این موضوع را تشخیص بدهد. این در حقیقت بزرگترین چالش در مورد این کار بود برای من.

البته در خیلی‌ از تئاتر‌ها دیده می‌شود که کارگردان‌ها با گذاشتن المانی به‌خصوص این موضوع را برا خودشان راحت‌تر میکنند. اما هدف آقای جعفری و من این بود و هست که تئاتر را تا جایی که ممکن است بدون زمان و مکان نشان بدهیم، زیرا مسائلی‌ مثل نژادپرستی، زن‌ستیزی و این‌جور موارد به زمان و مکان بستگی ندارد، بلکه می‌تواند در هر مکان و دوره‌ای‌ اتفاق بیافتد.

کار با آقای جعفری یکی‌ از بزرگترین تجارب خوب زندگی‌ من بوده و هست، این برای بار دوم بعد از شازده کوچولو است، که شانس همکاری با ایشان را داشتم.

-چطور شد که همکاریتون با آقای جعفری شروع شد و همکاری شما در رمینه مثلاَ نوشتن نمایشنامه به چه شکلی هست؟ آیا با هم متنی رو می نویسید یا نه بخشی رو ایشون می نویسند و بخشی رو شما؟

راستش را بخواهید از آن‌جایی که من همیشه برایم جالب است بدانم که چقد ایرانی‌ها در زمینه‌ی هنری در خارج از ایران کار می‌کنند، در اینترنت هنرمندانی که فعال باشند را پیدا می‌کنم و سعی می‌کنم با ایشان ارتباط برقرار کنم. آقای جعفری را هم به‌این‌ترتیب پیدا کردم، بعد در فیسبوک ایشان را اد کردم و بعد بیشتر در مورد کارهای هنری صحبت کردیم و کم‌کم با کار همدیگر آشنا شدیم.

چگونه باهم کار کردن ما بستگی به خود کار دارد که آیا این داستان باید به یک قطعه تئاتری دربیاید مثلا مثل این قطعه جدید، یا اینکه طوری دیگری‌ باید روی آن کار کنیم مثل شازده کوچولو، یعنی‌ کاملا بستگی به کارمان دارد.

-آیا مایلید در ایران فعالیت تئاتر داشته باشید و نظرتان درباره کار تئاتر در ایران چیست؟

نمایشی از گروه‌های تئاترِ ایرانی متاسفانه ندیده‌ام و به همین دلیل نمی‌توانم در موردش صحبت کنم. البته می‌توانم تصور کنم که تئاتر در ایران به دلیل یک سری بایدها و نبایدها می‌تواند خیلی‌ خلاق باشد. در حال حاضر تمایلی به فعالیت هنری در داخل ایران ندارم اما مسلماً دوست دارم با هنرمندان داخل ایران همکاری داشته باشم.

حق انتشار محفوظ و متعلق به سایت اثر است

0 comments

0 Comments: