بی تردید هر که دستی به قلم دارد، مدتی است در وادی چگونه غلط ننویسیم گرفتار آمده است.

و بعضی از ما که این ور آب ها در زبان خانه داریم گاه وحشت زده، آوای وحش عوض کردن خط می شنویم و گاه، دل نگران شاهدیم که در وبلاگ ها و نشریه های پیش رفته، دلبخواهی و سرخود، مثلا خواهر را خاهر می نویسند. افزون بر آن؛ این جدا نویسی و نیم فاصله و یک و نیم فاصله هم شد قوز بالا قوز.
و سال هاست ما جویا و سرگردان، گوش به زنگ که شاید از فرهنگستان زبان خبری شود و یا صاحب نظران مثل آقای داریوش آشوری نظری سنجیده در این باب بفرمایند ولی متاسفانه کار مثبتی صورت نگرفته و هر کس دارد ساز ناساز خودش را می زند و فرهنگستان هم انگار از این بلبشو خبر ندارد و فقط نشسته درباره ی خطر حضور و هجوم واژه های بیگانه به زبان فارسی هشدار می دهد و به زور، واژه های فارسیِ نیست در جهان از خود صادر می کند.

با تشکر از سایت اثر که این نقد و جستار ارزشمند را در دسترس ما قرار داده اند، از سر ذوق بگویم در باب دستورالعمل خط فارسی جستاری زبان شناسانه، قانع کننده، راه گشا و صریح و روشن خوانده ام.
در بخش اول، در مقایسه خط فارسی با خط از ما بهتران؛ مخاطب آماده و پذیرای پذیرفتن استثناهای بی شمار در خط فارسی هم می شود،
و در بخش دوم، در تغییر یا اصلاح، تسلط حرفه ای زبان شناسانه؛ عدم اعمال سلیقه، و اشراف نویسنده به قواعد ضروری و فراگیر آیین نگارش؛ به یاد ما می آورد که چگونه باید بنویسیم.
با سپاس از آقای سعید هنرمند، در پژوهش و نگارش این جستار، همتی والا و کوششی بی دریغ از سر مهر و دلسوزی به چشم می آید که سخت ذوق برانگیز، دعوت کننده و پاسخگوست.

آیا این همت والا به دست کوتاه متولیان امور فرهنگستان می رسد؟
آیا وبلاگی های مدرن و روزنامه نگاران فرزانه و ویراستاران دانشمند و دیگر رسانه ها، همت می کنند این جستار ارزشمند را دقیق بخوانند؟
آیا صاحب نظران، همت می کنند نظرشان را بگویند تا با این متن خط - زبان شناسانه دیالوگی برقرار شود و گفتگویی درگیرد؟
آیا...

مرضیه ستوده