اثر

یکشنبه

Ghabani

کلمات

شعر از نزار قبانی

ترجمه تراب حق شناس،

به یاد آذر درخشان و درک فمینیستی اش از این شعر

وقتی با خود می رقصانَدم کلماتی به گوشم می خواند که به کلمات نمی ماند

زیر بازویم را می گیرد و در یکی از ابرها می نشاندم

باران سیاه از چشمم فرو می ریزد سیل سیل

مرا با خود می برد... می بردم به شبی با بالکن های عطرآگین

و من... دختربچه ای در دستش، همچون پر که دستخوش نسیم است

هفت قمر در دستانش برایم می آورد و یک بقچه از ترانه ها

هدیه ام می دهد خورشید را ... تابستان را... و کاروانی از پرستوها

خبرم می دهد... که برای او من تحفه ام و با هزاران ستاره برابرم

که من یک گنج ام... و زیباترین تابلویی که هرگز دیده است

از چیزهایی قصه سر می دهد که گیجم می کند و از یادم می برد رقص را و گام ها را

کلماتی که تاریخم را واژگون می کند و مرا لحظاتی در مقام زن جای می دهد

از پندار برایم کاخی بر می افرازد که جز لحظاتی مرا در آن سکونت نیست

و باز می گردم... باز می گردم به سر میزم بی آنکه چیزی همراهم باشد... مگر پاره ای کلمات.

--------------------------

آواز ماجدة الرومي، خواننده لبنانی

http://www.youtube.com/watch?v=Sn3huZUB4tc

http://www.youtube.com/watch?v=F26nek2ZvzA&feature=fvwrel

کلمات

نزار قبانی

يسمعني.. حـين يراقصني كلماتٍ ليست كالكلمات

يأخذني من تحـت ذراعي يزرعني في إحدى الغيمات

والمطـر الأسـود في عيني يتساقـط زخاتٍ.. زخات

يحملـني معـه.. يحملـني لمسـاءٍ وردي الشـرفـات

وأنا.. كالطفلـة في يـده كالريشة تحملها النسمـات

يحمـل لي سبعـة أقمـارٍ بيديـه وحزمـة أغنيـات

يهديني شمسـاً.. يهـديني صيفاً.. وقطيـع سنونوات

يخـبرني.. أني تحفتـه وأساوي آلاف النجمات

و بأنـي كنـزٌ... وبأني أجمل ما شاهد من لوحات

يروي أشيـاء تدوخـني تنسيني المرقص والخطوات

كلماتٍ تقلـب تاريخي تجعلني امرأةً في لحظـات

يبني لي قصـراً من وهـمٍ لا أسكن فيه سوى لحظات

وأعود.. أعود لطـاولـتي لا شيء معي.. إلا كلمات

Words

He lets me listen, when he moves me,

Words are not like other words

He takes me, from under my arms

He plants me, in a distant cloud

And the black rain in my eyes

Falls in torrents, torrents

He carries me with him, he carries me

To an evening of perfumed balconies

And I am like a child in his hands

Like a feather carried by the wind

He carries for me seven moons in his hands

and a bundle of songs

He gives me sun, he gives me summer

and flocks of swallows

He tells me that I am his treasure

And that I am equal to thousands of stars

And that I am treasure, and that I am

more beautiful than he has seen of paintings

He tells me things that make me dizzy

that make me forget the dance and the steps

Words…which overturn my history

which make me a woman…in seconds

He builds castles of fantasies

which I live in…for seconds…

And I return…I return to my table

Nothing with me…

Nothing with me…except words

Nizar Qabbani

http://www.poemhunter.com/

حق انتشار محفوظ و متعلق به سایت اثر است

0 comments

0 Comments:

ارسال یک نظر

خواننده‌ی گرامی،
نظر شما پس از بررسی منتشر می شود.
نظرهایی که بدون اسم و ایمیل نویسنده باشند، منتشر نخواهند شد.

<< Home