سلام و با سپاس از قلمِ نیرومندتان!
می خواستم بپرسم به جز "اثر"، در کجا می توان به نگاشته هایتان دست یاقت؟
پریسا، دوستی از ایران که نسخه ای از "صوفی"، در کتابخانه اش است.
با تشکر

شوخی با صوفی ِصوفیان و عزیز چسانه هایش؛
کودنی ِ نوع چندم: که من آن را «هیولای پشم وارسته» می دانم، هم از این روی که خود را رسته از این و آن می داند. این نوع کودنی مصداق آن پشمکی ست که بارانی ببایدش تا باد صوفیانه اش ز ماتحت در رود و بانگ «انا الحق»اش بوی نمور چسانه ی خویش را عیان کند. کودنی صوفی همان است که صوفی گری را ممکن می بیند و به اصطلاح بر فراز این و آن چرخ می زند. چه غافل است صوفی که هنوز این آموزه را نشنیده است: فرازی در کار نیست، هرچه هست فرود است. اگر آدمی را باید «کودنی» نام نهاد، ابر آدمی را باید «ابر کودنی» خواند، و هر بند بازی ِ صوفیانه را حیله گری مضاعف دانست... چرا که صوفیان یکسره بند بازند و آنچه حقیقت می نامند چیزی جز خرگوش پنهان در کلاهشان نیست. چیزی جز کودنی نمانده است، حال چه صوفیانه باشد چه کوفیانه (مقصود نگارنده همان کودنان اهل کوفه است که صوفی را تنها گذاشتند.)
التوضیح الاضافات الی المطلب الاضطراری: نگارنده از تعریف متمایز صوفی به نزد صوفی آگاه است و هرگز آن را با پشمینه پوشی کودنی عامیانه یکی نمی گیرد (قیاس شود با حکمت عامیانه). لیک به رغم پیچش ها و ظرافت ها، از سر حکمت یا عمد به این تفاوت وقعی نمی نهد.
المکشوفه فی المعلوم: حال کشف کنید که «کودنی چندم» نوشته ی کدام یک از آن ده نظرـ کرده ی بالا است (خیلی حیف شد که دو تا کم اند، و گرنه دوازده می شدیم و چه قصه ای از آب در می آمد): «نریمان» آن آریستوفان دوست که رفت لای هپروت «ابرها» و «قورباغه» در آمد؟ «هومن» که بیشتر «سِنجِد پژوه» است تا سنجیده پژوهنده؟ «فرهاد» آن «زئوس» بازی که زئوس با او بازی کرد (حالا بماند چه بازی هایی!)؟ «عرفان ناظر» که از سر شگفتی عارفانه نظارتچی تئاتر شده است و با «آرتو» دل مسئولین ربوده؟ شاعر ِ «صِفر» (قیاس کنید با سرباز صِفر) که می ترسد چیزکی نباشد، و مرض پرسیدن درجه دارد؟ «اشکان» که گندیده بر سر دو راهه ی امر متعالی، چندان هست که گویی نیست (ولی انصافاً مثل بقیه ی حواریون خانه داری به سبک اعلا نکرد)؟ «آینا» که معلوم نیست توی «شهر زنان»، می خواهد «افلاتون» را مجازات کند یا قایمکی از آن کارها؟ «یاسمن» که قصه هایش فقط شب ها دلنشین است، آن هم اگر حواست جای دیگری باشد (حالا بگو کجا!)؟ «فریماه» که اصلاً با ماه نسبتی ندارد ولی با آه تا دلت بخواهد. حالا کجایش به دیونیزوس رفته، ما که آن جا را ندیده ایم و اهل تحقیق هم نیستیم (می شود سپرد دست هومن!)؟ و سر آخر «مژگان» که این هم معلوم نیست کجای مده آ پیله کرده و مده آ کجاش حلول کرده (این هم باز موردی سپردنی به هومن است، منتها اگر همان مژگانی ست که من در خاطر دارم، بدم نمی آید که خودم آلت و اسباب تحقیق به دست گیرم.)
و من الله توفیق
۲۸ ژانویه ی ۲۰۱۳

To

marquis_de_baladi

شوخی با صوفی ِصوفیان و عزیز چسانه هایش؛
کودنی ِ نوع چندم: که من آن را «هیولای پشم وارسته» می دانم، هم از این روی که خود را رسته از این و آن می داند. این نوع کودنی مصداق آن پشمکی ست که بارانی ببایدش تا باد صوفیانه اش ز ماتحت در رود و بانگ «انا الحق»اش بوی نمور چسانه ی خویش را عیان کند. کودنی صوفی همان است که صوفی گری را ممکن می بیند و به اصطلاح بر فراز این و آن چرخ می زند. چه غافل است صوفی که هنوز این آموزه را نشنیده است: فرازی در کار نیست، هرچه هست فرود است. اگر آدمی را باید «کودنی» نام نهاد، ابر آدمی را باید «ابر کودنی» خواند، و هر بند بازی ِ صوفیانه را حیله گری مضاعف دانست... چرا که صوفیان یکسره بند بازند و آنچه حقیقت می نامند چیزی جز خرگوش پنهان در کلاهشان نیست. چیزی جز کودنی نمانده است، حال چه صوفیانه باشد چه کوفیانه (مقصود نگارنده همان کودنان اهل کوفه است که صوفی را تنها گذاشتند.)
التوضیح الاضافات الی المطلب الاضطراری: نگارنده از تعریف متمایز صوفی به نزد صوفی آگاه است و هرگز آن را با پشمینه پوشی کودنی عامیانه یکی نمی گیرد (قیاس شود با حکمت عامیانه). لیک به رغم پیچش ها و ظرافت ها، از سر حکمت یا عمد به این تفاوت وقعی نمی نهد.
المکشوفه فی المعلوم: حال کشف کنید که «کودنی چندم» نوشته ی کدام یک از آن ده نظرـ کرده ی بالا است (خیلی حیف شد که دو تا کم اند، و گرنه دوازده می شدیم و چه قصه ای از آب در می آمد): «نریمان» آن آریستوفان دوست که رفت لای هپروت «ابرها» و «قورباغه» در آمد؟ «هومن» که بیشتر «سِنجِد پژوه» است تا سنجیده پژوهنده؟ «فرهاد» آن «زئوس» بازی که زئوس با او بازی کرد (حالا بماند چه بازی هایی!)؟ «عرفان ناظر» که از سر شگفتی عارفانه نظارتچی تئاتر شده است و با «آرتو» دل مسئولین ربوده؟ شاعر ِ «صِفر» (قیاس کنید با سرباز صِفر) که می ترسد چیزکی نباشد، و مرض پرسیدن درجه دارد؟ «اشکان» که گندیده بر سر دو راهه ی امر متعالی، چندان هست که گویی نیست (ولی انصافاً مثل بقیه ی حواریون خانه داری به سبک اعلا نکرد)؟ «آینا» که معلوم نیست توی «شهر زنان»، می خواهد «افلاتون» را مجازات کند یا قایمکی از آن کارها؟ «یاسمن» که قصه هایش فقط شب ها دلنشین است، آن هم اگر حواست جای دیگری باشد (حالا بگو کجا!)؟ «فریماه» که اصلاً با ماه نسبتی ندارد ولی با آه تا دلت بخواهد. حالا کجایش به دیونیزوس رفته، ما که آن جا را ندیده ایم و اهل تحقیق هم نیستیم (می شود سپرد دست هومن!)؟ و سر آخر «مژگان» که این هم معلوم نیست کجای مده آ پیله کرده و مده آ کجاش حلول کرده (این هم باز موردی سپردنی به هومن است، منتها اگر همان مژگانی ست که من در خاطر دارم، بدم نمی آید که خودم آلت و اسباب تحقیق به دست گیرم.)
و من الله توفیق
۲۸ ژانویه ی ۲۰۱۳

شوخی با اشکان عزیزم: فکر نمی‌کردم این قدر شاشو باشی که حتا به خودتم بشاشی! در ضمن برای شاشیدن بهتره از دولِ مبارک توفیق حاصل کنی چون الله در این زمینه چندان کمکی به تو نمی کنه! دوستارت م.ص

با سلام به آقای صباحی و خوانندگان،

الان یکی از نویسندگان سایت منرا متوجه این کامنت بالایی از آقای «اشکان» کرد.
در این کامنت اسم هایی از آدم هایی آمده است که هرچند فقط اسم کوچک هستند، اما از نظر اخلاق حرفه ای این کار در تضاد با موازین سایت اثر است.
من از آقای صباحی عذرخواهی می کنم که متوجه این کامنت نشده بودم تا الان. الان هم اگر آقای صباحی اجازه دهد، پاکش می کنم.
از هفته‌ی قبل هم یک قانونی برای انتشار کامنت ها گذاشتیم. هرکه خواست کامنت بگذارد، باید با اسم و ایمیل باشد.

با احترام
شاهرخ رئیسی