جمعه
Ziba karbassi für Iraj Zohary



شعری از زیبا کرباسی برای ویژه‌نامه‌ی ایرج زهری
همراه صدای شاعر


شاعر آمدم

بر زمینی که مثل تنبلی از من است
شاعر آمدم تا از ریش ِ پیامبران آویزان نمانم
زمان با پلک­ هایم بال بال کبوتر می زند
مثل نامی که بر زبانم چه تند!

آن­ها نمی دانند که با همین شعر از پنجره­ هاشان بیرون پریده ­ام
زمان با پلک ­های بسته از من و شعرم می گذرد
لِکّ و لِکّ ِ ساعتی که بی صورتِ تو بر صورت و کاغذم خط می­ کشد
نمی داند چه­ گونه در سیم­ ها خط می­ خورد صدای ما که چه در آستین دارد
تا خط به خط شود این شعر در صدا و صورت و صفحه و کابل
که خط می­زند بر اندام ِ گذشته­ ی زنی در کدام سوی دینگ دانگ
بر زمینی که سکته ­ی خفیفی از من است
شاعر ماندم تا پیامبران در سیب­ هایم خیره بمانند
با این­ همه کسی چه می­ داند
زندگی مرا در صدایش جا گذاشت
و هنوز چشم های غلیظش را ندیده ام

بهار 2002
0 Comments:

ارسال یک نظر

خواننده‌ی گرامی،
نظر شما پس از بررسی منتشر می شود.
نظرهایی که بدون اسم و ایمیل نویسنده باشند، منتشر نخواهند شد.

Webhosting kostenlos testen!
Webhosting preiswert - inkl. Joomla!