اثر

چهارشنبه

شعری از فریبا فیاضی

تقدیم به حمید ایرانپور

عوضی!
فریبا فیاضی

مزاحم نیستم
در زندگی صداهایی هست که گوش تا گوش راه می برد و روح را آهسته تا تنهایی می کشد
تا همینطور آویزان دماغه ها بماندخود را می خوردمی افتد
و به سرعت تقسیم سلولی می میرد من می میردم.
موقعیت شبکه ای نفوذ می کند
قبل از دیدن عاشق می شود
و خیانت از همین جا شروع می شود
از اشکهای روی سینه جلوتر نمی رود
حتی اگر از گریه من نریخته باشد
حتی اگر دوستت نداشته باشم
نمی توانم عاشق نشوم
ودهن زندگی خصوصی ام را قهوه ای نکنم
انکار نمی کنم
عاشق همه ام و همهمه هایی که می شود از آدمها ساخت
زندگی سگی را به لذت تاریخی تبدیل می کند
به لذت شخصی اعتقاد ندارم
در سرم بستری ام
به فاحشه ی مقدس قسم!
دیگر دست به تجاوز به خود نمی برم
مثل قبل از آتش
قبل از دستهای روی تنم
مادرم به انگشت توی دماغم کردن آلرژی دارد
خودم به مسواک زدن قبلا از خواب و پاک کردن قهوه ای
همینطور می کشم
درد پشت درد
و سیگار پشتم را از کار می اندازد
نیمه ی تاریک خاموش می شود
از صداهای نیمه شب کر می شوم
خود را به پشت پنجره می کوبد
و روح را آهسته تنها می کند تا آرام بگیرد
بلند می شوم
سرعت تقسیم سلول هام را به دست می گیرم
و خود را به آتش نزدیک می کنم
نمی خواهم خود را بسوزانم
اهل خود کشی نیستم
می خواهم زندگی را به اسم دیگری صدا کنم
قهوه ای دندانه دار!
صدایی که قبل از در آوردن در بیاید
و خودش را گوش تا گوش دنبال نکند
کر می شوم
من عاشق همه می شوم و همه این را می دانند که می توانم
معشوق هام را کلکسیون می کنم
و جایشان را عوضی می گیرم
بعد اشک می ریزم و پاهام را به زمین می کوبم
رختخوابم خیس می شود
مادرم گریه می کند و آدرس بیمارستان را برای پدر پست می کند
در صداهای رختخوابم زندگی می کنم و خوره ی درونم را می مکم
مادر فکر می کند برای معشوق هام مرده ام
وسیگار می کشد
خود را معرفی می کنم و خون بستر را به گردن می گیرم
همیشه قبل از معاشقه می میرم
تا اکتشافان بدنی عقب بیافتد
و زمان برای آوردن آتش تلف شود.
معمولا قبل از مرگ کمی غمگینم
شماره یکی از دوستانم را می گیرم
و فوت می کنم./.
-
-
پنج شنبه
-
یازدهم/ مرداد/ هشتاد دو شش
-
-

حق انتشار محفوظ و متعلق به سایت اثر است

0 comments

0 Comments: