تصویر سازی بر محور همنشینی استوار است و اشتراک آنها در روایت است. به عبارتی نشانه ها در تصویر سازی در سطح لایه اول اثر معنا می یابند و نوعی تک لایه ای است.
نقاشی بر محور جانشینی است و لایه ی دوم نشانه ها در اثر مطرح است به گونه ای که ذهنیت فعال مخاطب را هم به تلاش وا می دارد.( با این توضیح که در نقاشی : آثاری که بر محور همنشینی هستند آثار رئالیستی و آثار بر مبنای محور جانشینی باشند نقاشی های انتزاعی و آبستره هستند....آثاری که بر محور همنشینی هستند در خود روایت دارند).
همان تفاوتی که میان شعر و نظم هست. نظم بر محور همنشینی است( مانند شاهنامه فردوسی ) و شعر بر محور جانشینی است ( مانند اشعار حافظ) و داستان هم می تواند بر محور جانشینی باشد مانند بوف کور صادق هدایت.

سه
از منظر کارکرد نشانه شناسی : تصویر سازی و آثار گرافیکی بر دو کارکرد استوار است: کارکرد بیانگر و کارکرد ارجاعی ( مصداقی ). این کارکردها به ارتباط موضوع و پیام که به آن ارجاع داده می شوند بستگی داد.

چهار
بر اساس نشانه – معناشناسی در خوانش گفتمانی با رابطه " طرحواره ی تنشی" مواجه هستیم. که نموداری است بر اساس محور عمودی و افقی . محور عمودی شدت عاطفی و محور افقی گستره شناختی خوانده می شوند.(تصویر2)