اثر

شنبه

طرح پوستر از آرتا داوری

این جشن " قصه تنهائی ها ، رنج ها و تجاوز بی وفقه جنسی و روحی به بشر قرن بیست و یکم است . قرنی که فکر می کردیم با آمدنش آلام انسان کمی فروکش خواهد کرد . ولی اینچنین نشد و ما همچنان در چهار راه امید های خیالی و زشتی های واقعی قرار گرفته ایم .
-
معرفی‌ی کوتاه اثر با توضیحاتی از کارگردان

نمایشنامه " ضیافت" را کارگردان دانمارکی فینتربرگ نوشته است. این نمایشنامه بر اساس فیلمی بهمین نام
تنظیم شده است و در سال 2003 اکران شد.
داستان نمایشنامه چنین آغاز می شود که هلگه ( پدر خانواده ) می خواهد شصت سالگی خود را جشن بگیرد و
بهمین سبب از فرزند خود کریستین می خواهد که در این جشن سخن رانی کند . کریستسن می پذیرد .
او و خواهر دو قلو یش که سه ماه پیش خود را در حمام خانه کشته است در کودکی بار ها و با ر ها توسط پدر
مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند .
کریستین : او در اطاق را می بست . پرده ها را می کشید . شمع ها را روشن می کرد . سپس شلوار خود
را پائین می کشید و از ما می خواست که همین کار را انجام بدیم . بعد به ما تجاوز می کرد.
هر روز ، هر شب
زمستان، بهار، پائیز و تابستان
او آدم پاکیزه ای بود و بعد از تجاوز همیشه به حمام می رفت و از ما نیز می خواست که به حمام برویم .
( سکوت )
ما در اینجا جمع نشده ایم که به داستان من گوش کنیم . ما آمده ایم که شصت سالگی هلگه را جشن
بگیریم. به سلامتی همه "
و داستان ادامه می یابد
همه کسانی که در این جشن خانوادگی شرکت کرده اند از موضوع آگاهند .
بردار او میشائیل
خواهرش هلنه و مادرش الزه
همه و همه
ابتدا همه انکار می کنند و معتقدند به اینکه کریستسن سال ها در بیمارستان روانی بستری بوده است
هزیان می گوید.
در انتها نامه ای از خواهر او که خود را کشته است پیدا می شود و همه چیز عیان می گردد.
در این نمایشنامه نوزده نفر بازی می کنند.
موزیک نمایشنامه زنده است و توسط پاسکال فریکه که خود نیز روی صحنه می نوازد نوشته شده است.
رضا جعفری این نمایشنامه را باز نویسی کرده و نقش خواهر کریستین ( لیندا ) را به آن اضافه کرده است. او خود درباره‌ی این تغییر می‌گوید:
او بعنوان وجدان خوابیده آدمی در هر لحظه روی صحنه در آمد و شد است .

او در ذهن برادرش زندگی می کند . چرا که هر دو عاشق هم بودند .
حرکات لیندا توسط خانم مینا خانی که خود نقش لیندا ( خواهری که خودکشی کرده است ) را بازی می کند
طراحی شده است و این طراحی و رقص توسط منتقدین آلمانی در روزنامه های آخنر ناخریشتن و آخنر سایتونگ
مورد استقبال قرار گرفت و بررسی و ارزیابی شد.
رضا جعفری، کارگردان این اثر می گوید شش ماه به طول انجامید تا توانست «طراحی‌ی صحنه» را بنویسد.
رضا جعفری درباره‌ی تغییراتش در متن اصلی می‌ افزاید:
این نمایشنامه را در آپریل 2010 در دست گرفتم و بر اساس تفکر خود آنرا بازنویسی کردم.
به عنوان مثال واقعه در خانه ای اشرافی رقم می خورد ولی طراحی صحنه را که توسط خودم
نوشته شده است را بیابانی در نظر گرفته ام و هدفم نشان دادن تنهائی انسان بود.
شخصیت دختری را که دست به خودکشی زده است را به صورت خیال نوشته و به صحنه آورده ام
این شخصیت در متن اصلی وجود ندارد . این شخصیت در تمام مدت در نقش یک رقصنده ظاهر
می شود . طراحی رقص ها نیز امیزه ایست از شرق و غرب و یک بازیگر زن ایرانی این نقش را
با قدرت اجرا می کند .
اعضا گروه بیش از چهل نفر هستند و بازیگران نزدیک به یکسال تمرین کرده اند.