محمود صباحی را از معدود نویسندگانی یافتم که همان اندازه که شعر و هنر برایش مهم است، انسان بودن نیز برایش با اهمیت است.
هیچ کجا در هیچ متنی هم ندیدم که جار بزند مدرک دکترا دارد یا استاد دانشگاه بوده یا هرچه. ارزش آثارش از خود اثر است نه رابطه‌ها و باندبازی‌های رایج پشت آن.
بعد سال‌ها تدریس از آن مملکت گریخته و راهی‌ی تبعید شده و حتی تبعیدی بودنش را هم جار نمی زند.
باعث افتخار من است که با سایت ما کار می کند و باعث افتخارم است که متنی به من هدیه داده است.
با مهر
شاهرخ رئیسی

استاد صباحی عزیز و بزرگوار قلمی به غایت آتشین دارند، به این شکل که نوشته هایشان دانایی های گذشته و کهنه مغز مرا آتش میزند و این آتش نور آگاهی جدیدی میشود در مغزم تا بدانم که باید از دید دیگری به مسائل نگاه کنم و عاقلانه تر بیندیشم. واقعا تا به حال اینگونه در مورد پازولینی نیندیشیده بودم و فکر میکنم زیبا ترین مقایسه و تقابلی بود که در این مقاله انجام شد و کاملا به اجتماع و زندگی ما ارتباط داشت.
همیشه شاگرد کوچک شما خواهم بود استاد

من افتخار آن را دارم که در ایران و اکنون هم در خارج از کشور همچنان دانشجوی او بوده ام و هستم و جا دارد تا بگویم که بخش اعظمی از دانسته هایم را مدیون او هستم.
متن بسیار وزین و ارزشمندی بود. اگر بگویم مدتها بود که به دنبال چنین مقاله کاملی درباره پازولینی و آثارش می گشتم، پر بیراه نگفته ام.
سپاس فراوان دارم از استاد صباحی عزیز و وبسایت اثر بابت نگارش و انتشار این مطلب

با احترام
علی اوغازیان

ostad aziz sepas gozaram ke hamchenan ghadam be ghadam agahie mara pish mibari va az khod poly misazi baraye bar shodane ma ama omidvaram ke dar vaghte bar shodan faramosh nakonim ke ghadam bar peykare nahifi gozashtehim ke slhast ranj keshide va hamchonan mikeshad va bejast ke be jaye lagad parani bar in peykar khod niz poly bashim baraye bar shodan
amir goodarzi.