اثر

چهارشنبه

از سری‌ی شاهکارهای بزرگ نقاشی

« در قایق بادبانی»، کاسپار دیوید فردریک

۱۸۱۹
برگرفته از روزنامه ایندپندنت لندن
نویسنده: تام لوباگ
مترجم: سهراب معینی

تصویر، یک منظر است. یک منظر، به نظاره گر دلالت دارد و نطاره گر یک شخص است در جهان. بنابراین یک تصویر، هر چند که یک منظر است، اما ممکن است تنها منظره ای از جهان را به ما نشان دهد و به ما نشان دهد که چگونه یک شخص، جهان را تجربه می کند.
« در قایق بادبانی»، " کاسپار دیوید فردریک Caspar David Friedrich" منظره ای است با دو شخص درآن. یک زن و یک مرد، دست در دست در دماغه یک قایق بادبانی نشسته اند. آنها پشت به ما دارند (صورتشان را نمی بینیم) و به سطح آبی که ممکن است رودخانه یا دریا باشد و به ساحلی در دوردست که سواد شهری در آن پیداست که مقصد نهایی شان است، چشم دوخته اند. افقی از مخروطی های سبک گوتیگ: فروزان، مه آلود و به سختی مرئی. چیزی نامشخص در در آنجاست: سرزمینی رؤیایی از جهانی دیگر. گویی در سفری غیر فیزیکی اند.
ما این زوج را در میانه یک سفر فعال می بینیم. قایق شان اریب وار بر سطح آب به پیش می رود، دکل قایق در اهتراز است. بادبان شکم داده و درجنبش است، طناب های بادبان کشیده شده و حلقه های آن محکم شده اند. بی قرینگی شدید کمپوزیسیون، بر شرایط بی قاعده خط سیرشان تأکید دارد، گویی در آشوب ناکی و قریب الوقوع بودن رویدادهای طبیعی گرفتار شده اند و نظاره گر هم در این گرفتاری با آنها سهیم است. این صحنه ایست که شما نمی توانید خود را از آن کنار بکشید و تنها نظاره گر باشید. منظری است که شما را نیز درگیر می کند. و خود قایق پیش زمینه اصلی است که به صورت کلوز آپ نشان داده شده که فراتر از قاب نقاشی می رود و در لبه قاب قطع شده است. شما به واسطه دماغه، تیرک، بادبان و طناب ها و دیگر لوازم قایق به صحنه نگاه می کنید. برشی ذهنی است، نظیر آنچه از طریق یک سوراخ کلید دیده می شود. از لحاظ بصری، شما در وسط معرکه اید.
« در قایق بادبانی» تجربه ای از جهان را به شما نشان می دهد. به شما یک چارچوب بصری خاص داده می شود که با آن یک نظرگاه خاص هم می آید. کسی که بسیار نزدیک از طریق این چارچوب قایق نگاه کند، ممکن است خود را نشسته در آن بیابد. شما یک نظاره گر ساکن و یا زمین گیر نیستید. شما خود را سوار بر قایق احساس می کنید که با بالا و پایین رفتن اش به پیش می رود.
به عبارت دیگر، شما مجبور می شوید تا خود را با زوجی که در دماغه قایق نشسته اند، هم ذات بپندارید . آنها نمایندگان یا تصویرهای روی پرده شما هستند. آنها در همان جهتی نگاه می کنند که شما. شما با آنها سوار بر قایق اید، بر همان آب راه و همان سفر، و به سوی آن سوی اسرارآمیز، د رحال سفرید. با نگاه به این نقاشی، شما نیز نظر آنها خود را انسانی در دریایی در این جهان می یابید. اما بعد دیگری نیز در این تجربه شما وجود دارد. «در قایق بادبانی» کمپوزیسیونی کاملاٌ حساب شده دارد. در یک سطح،صحنه به راست کشیده شده و با لبه های سمت راست بریده شده. در دیگر سطح، ساختمانی کاملاٌ تثبیت شده دارد. ببینید که چگونه شکل دماغه قایق در درون چارچوب قاب قرار گرفته: کاملا قرینه و در مرکز. این دماغه، خود را به شکل یک طاق سر راست گوتیک در آورده. نوک این دماغه، دقیقاً با خط افقی ساحل مماس شده است.
صحنه، بواسطه این طراحی و این زمینه هندسی میزان و هدایت شده است. نقاشی در حال حرکت به جلوست. منظر، آگاهانه با این چیزها پر شده . ممکن است در سفری پرتکان باشید، اما در این سفر احساس می کنید که دارید درست به سوی هدفی که مورد نظرتان است به جلو می روید.
این تجربه ای دوگانه است که فردریک به نظاره گر خویش عرضه می کند. در میانه پر تلاطم دریای بلا و اسیر دست سرنوشتی محتوم گرفتار شده اید. این زوج ممکن است از این جریان بی خبر باشند، اما شما و نقاشی، هر دو این را می دانید.
در باره نقاش:
کاسپاردیوید فردریک (1840-1774) نقاش بزرگ از دست دادگی و اشتیاق است. او به نقاشی مناظر، ویرانه ها، جنگل ها، کوه ها، اقیانوس ها و شب های رومانتیک پرداخت. می گفت: " چشم فیزیکی خود را ببندید، آن گاه ممکن است نقاشی خود را ابتدا با چشم درون ببینید آن گاه آن را به روشنای روزی که در تاریکی آن را دیده اید بیاورید. این گونه است که نقاشی میتواند بر دیگران از درون شان تأثیر بگذارد". او صحنه ها را در قرینه ای اسرارآمیز ترکیب می کند. اشیاء را در مه یا در فاصله دور محو می کند. عنصری گنگ را در میانه تصویر می نشاند. شخصی که پشت به تصویر دارد و یا ترکیبی ناهموار، طوفانی و زمخت و این گونه است که تخیل فوران می کند.

به‌سوی آرشیو ترجمه‌های سهراب معینی در معرفی‌ی شاهکارهای نقاشی

حق انتشار محفوظ و متعلق به سایت اثر است

1 comments

1 Comments: