اثر

دوشنبه

Ezzat-Foto und Testament

عزت طبائیان (۱۳۳۶-۱۳۶۰)دانشجوی فیزیوتراپی‌ی دانشگاه تهران،

عضو سازمان پیکار،

عضو کمیته‌ی تهران سازمان دانشجویان و دانش‌آموزان(معروف به دال دال) وابسته به پیکار

همرزم و همسر مجید نفیسی

-وصیت‌نامه‌ی عزت طبائیان به خط خودش دقایقی پیش از تیرباران

عزت طبائیان24 ساله،

سازمان پیکار

تاریخ اعدام: 17/10/1360

محل اعدام: زندان اوین
نام پدر: سید جواد

شماره شناسنامه: 31171

سلام زندگی زیبا و دوست داشتنی است. من هم مثل بقیه، زندگی را دوست داشتم. ولی زمانی فرا می رسد که دیگر بایستی با زندگی وداع کرد. برای من هم آن لحظه فرا رسیده است و از آن استقبال می کنم. وصیتی خاص ندارم، ولی می خواهم بگویم که زیبایی های زندگی هیچگاه فراموش شدنی نیست. کسانی که زنده هستند سعی کنند از عمر خود حداکثر بهره را بگیرند.پدر و مادر عزیزم سلامدر زندگی برای بزرگ کردن من خیلی رنج کشیدید. تا آخرین لحظه، دست های پینه بسته پدرم و صورت رنج کشیده ی مادرم را فراموش نمی کنم. می دانم که تمامی سعی خود را برای بزرگ کردن من کردید ولی به هر حال روز جدایی لحظه ای فرا می رسد و این اجتناب ناپذیر است. با تمام وجودم شما را دوست دارم و از راهی که شما را نخواهم دید شما را می بوسم. به خواهران و برادران سلام گرم مرا برسانید و آنها را ببوسید. دوستتان دارم. در نبودن من اصلا ناراحتی نکنید و به خود سخت نگیرید. سعی کنید با همان مهر و محبت همیشگی تان به زندگی ادامه دهید. به تمام کسانی که سراغ مرا می گیرند سلام برسانید.شوهر عزیزم سلامهر چند که زندگی کوتاهی داشتیم و مدت بسیار کمی زندگی مشترک داشتیم ولی به هر حال دوست داشتم که بیشتر می توانستیم با هم زندگی کنیم ولی دیگر امکان ندارد. از راه دور دست تو را می فشارم و برایت آرزوی ادامه ی زندگی بیشتری را می کنم. هر چند که فکر می کنم هرگز وصیت نامه مرا نبینی.با درود به تمام کسانی که دوستشان داشته، دارم و خواهم داشت.

خداحافظ، عزت طبائیان 17/10/60

حق انتشار محفوظ و متعلق به سایت اثر است

2 comments

2 Comments: